Ширкати мо фалсафаи идоракунии "нахуст менеҷменти илмӣ, сифат ва самаранокӣ, аввал фармоишгар" -ро нигоҳ медорад ва мо умедворем, ки мо метавонем таъминкунандаи боэътимоди шумо дар Чин бошем." Самимият, навоварӣ, қатъият ва самаранокӣ" фалсафаи дарозмуддати ширкати мо хоҳад буд. ки бо мизочон хамкории ба хамдигар фоидабахш ва дустона баркарор кунем.Мо чидду чахд карда, барои дар саноат бехтар намудани сифати мах-сулоти худамон устуворона мубориза мебарем ва тамоми кувваро ба кор мебарем, ки корхонаи навъи якум барпо карда шавад.Мо мекӯшем, ки режими илмии идоракуниро бунёд кунем, дониши ғании таҷрибаро омӯзем, қисмҳои эҳтиётии пешқадам ва раванди истеҳсолотро таҳия кунем, сифати молҳои дараҷаи аввал, нархи оқилона, хидматрасонии баландсифат, расонидани зудро эҷод кунем ва барои шумо арзиши нав эҷод кунем.