Мо саъй хоҳем кард, то таъминкунандаи аъло ва барҷастаи шумо бошем ва мо кӯшишҳои бештар ба харҷ хоҳем дод, ки ба харидорони эҳтимолӣ ҳам дар дохили кишвар ва ҳам дар сатҳи байналмилалӣ кумак карда, онро барои мо шарикии мутақобилан судманд гардонад. Мо бесаброна ҳамкории самимии шуморо интизорем. Мо фикр мекунем, ки мизоҷони мо чӣ фикр мекунанд, ба он чизе ки мизоҷони мо шитоб мекунанд ва аз рӯи назарияи мавқеи муштариён амал мекунем, то сифати маҳсулотро беҳтар ва нархро оқилона гардонем, аз ин рӯ, мо инчунин дастгирӣ ва тасдиқи харидорони нав ва кӯҳнаро ба даст меорем. Корхона прин-ципи «эхтиёткорй, самаранокй, иттифоцй ва навоварй»-ро ба рохбарй гирифта, барои вусъат додани савдои байналхалкй ва васеъ кардани микьёси экспорт кушиш мекунад. Мо боварӣ дорем, ки мо дар солҳои наздик ояндаи дурахшон дорем ва дар тамоми ҷаҳон паҳн мекунем.